Warto pamiętać, iż gwarancja jest dodatkową podstawą do złożenia reklamacji. Nie jest to wymagana ustawą przymusowa odpowiedzialność przedsiębiorcy. Udzielenie gwarancji jest dobrowolne. Gwarant – najczęściej jest nim producent, ale może być to dowolny podmiot: sprzedawca, dystrybutor, serwis, importer itd. – ustala zakres swojej odpowiedzialności gwarancyjnej, okres jej obowiązywania i termin w jakim zobowiązuje się wadę usunąć. Co za tym idzie warunek posiadania paragonu wynikać może wyłącznie z zapisów karty gwarancyjnej. Jeśli gwarant w dokumencie gwarancyjnym nie zastrzegł wymogu przedstawienia paragonu lub faktury, wówczas nie może uzależnić przyjęcie reklamacji od przedstawienia rachunku. Należy zatem sprawdzić, czy w karcie gwarancyjnej znajduje się taki zapis. Jeżeli taki warunek nie został zastrzeżony w dokumencie gwarancyjnym, możemy domagać się usunięcia wady.
Jeżeli karta gwarancyjna zawiera taki zapis, warto skorzystać z ustawowej odpowiedzialności sprzedawcy za wady towaru i złożyć reklamację w oparciu o rękojmię/niezgodność towaru z umową, nie zaś w oparciu o gwarancję. W tym przypadku wystarczy wykazać dowolnymi środkami dowodowymi, że produkt kupiliśmy u danego sprzedawcy (zgodnie z art. 6 Kodeksu cywilnego) . Nie musi być to paragon, można przedstawić potwierdzenie płatności kartą, umowę sprzedaży ratalnej czy też potwierdzenie spłaty rat.
Jeśli towar został kupiony przed 25 grudnia 2014 roku zastosowanie znajdują przepisy ustawy z dnia 27 lipca 2002 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 8 ustęp 1 ww. ustawy w ramach reklamacji towaru na podstawie tzw. niezgodności towaru z umową możemy domagać się:
- nieodpłatnej naprawy lub
- wymiany towaru na nowy wolny od wad.
Jeżeli naprawa lub wymiana towaru nie są możliwe albo sprzedawca nie jest w stanie w odpowiednim czasie usunąć wady, albo też naprawa lub wymiana narażają kupującego na znaczne niedogodności, konsument może domagać się obniżenia ceny, a w przypadku wad istotnych uniemożliwiających korzystanie z zakupionego towaru – odstąpić od umowy i zażądać zwrotu pieniędzy, na podstawie art. 8 ustęp 4 ww. ustawy.
Jeśli towar został zakupiony po 25 grudnia 2014 roku, stosujemy przepisy Kodeksu cywilnego regulujące rękojmię przy sprzedaży. Składając reklamację na podstawie rękojmi możemy żądać:
- zwrotu pieniędzy, czyli odstąpić od umowy (jeśli wady mają charakter wad istotnych), na podstawie art. 560 § 1 kc,
- obniżenia ceny, wskazując, o ile cena ma zostać obniżona, zgodnie z art. 560 § 1 kc,
- nieodpłatnej naprawy, na podstawie art. 561 § 1 kc,
- wymiany towaru na nowy wolny od wad – zgodnie z art. 561 § 1 kc.
Uprawnienia wynikające z gwarancji czy też rękojmi przysługują w tym przypadku rodzicom – ponieważ to oni dokonali zakupu lodówki. To rodzice są stroną umowy sprzedaży, jak i umowy kredytu, zatem to oni powinni złożyć reklamację, a także wystąpić do banku o wydanie zaświadczenia o spłacie kredytu.
Potwierdzenie spłaty kredytu to korzystny środek dowodowy, potwierdzający spłatę kredytu i niezaleganie z żadnymi opłatami, dlatego też warto taki dokument uzyskać. Zgodnie z art. 462 Kodeksu cywilnego wierzyciel (w tym przypadku bank) na żądanie dłużnika powinien wydać pokwitowanie spełnienia świadczenia (czyli spłaty kredytu). Banki nie mają ustawowego obowiązku wydawania takich zaświadczeń nieodpłatnie, toteż z wystawieniem dokumentu może łączyć się opłata określona przez bank w regulaminie. Należy zatem sprawdzić w umowie i załączonych do niej regulaminach, cennikach, w jakim terminie bank wydaje takie zaświadczenie i za jaką opłatą.
Jeżeli kredyt był zabezpieczony wekslem należy bezwzględnie domagać się jego zwrotu. Bank ma obowiązek niezwłocznie po spełnieniu przez konsumenta świadczenia wynikającego z umowy zwrócić weksel – zgodnie z art. 41 ustęp 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim. Pismo z żądaniem wystawienia zaświadczenia o całkowitej spłacie kredytu lub zwrotu weksla można złożyć osobiście lub wysłać pocztą – ważne, by mieć potwierdzenie złożenia takiej dyspozycji. W przypadku trudności w wyegzekwowaniu ww. dokumentów można zwrócić się o pomoc do Federacji Konsumentów, właściwego ze względu na miejscu zamieszkania Rzecznika Konsumentów, a także Rzecznika Finansowego.
Prawa, o których piszemy w niniejszym artykule dotyczą wyłącznie umów zawieranych pomiędzy konsumentem i przedsiębiorcą; nie dotyczą natomiast umów pomiędzy dwoma przedsiębiorcami ani pomiędzy dwoma osobami fizycznymi. Konsumentem jest każda osoba fizyczna, która dokonuje czynności prawnej w celu nie związanym bezpośrednio z prowadzoną działalnością zawodową lub gospodarczą.
