Po pierwsze, należy wskazać, że wesele lub urodziny, czy inne podobne imprezy, gdzie zaproszona jest konkretna, określona imiennie grupa osób, nie są zgromadzeniem publicznym, wobec tego nie podlegają zakazowi organizacji na gruncie zakazu zgromadzeń publicznych.
Od 14 marca 2020 r. do odwołania zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów ustanowione zostało natomiast czasowe ograniczenie prowadzenia przez przedsiębiorców oraz przez inne podmioty działalności polegającej na przygotowywaniu i podawaniu posiłków i napojów gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującym własnego wyboru potraw z wystawionego menu, spożywanych na miejscu (ujętej w Polskiej Klasyfikacji Działalności w podklasie 56.10.A)
W związku z powyższym, jeżeli wesele, urodziny, chrzciny lub inna impreza odbywają się w sali/domu weselnym samodzielnie wykonującym posiłki lub też w restauracji, to przedsiębiorcy tacy powinni mieć wpis dotyczący prowadzenia działalności gospodarczej w podklasie 56.10.A, a w konsekwencji organizowanie przez nich imprez jest zabronione niezależnie od liczby gości od 14 marca 2020 r. do odwołania.
W tej sytuacji świadczenie przedsiębiorcy (sali weselnej, restauracji) stało się niemożliwe do spełnienia wskutek okoliczności, za które żadna ze stron nie ponosi odpowiedzialności – czyli epidemii, a wcześniej stanu zagrożenia epidemicznego.
Skoro świadczenie przedsiębiorcy jest niemożliwe do spełnienia, to zgodnie z art. 495 § 1 kodeksu cywilnego nie może on żądać świadczenia wzajemnego, a w wypadku jeśli już je otrzymał, obowiązany jest do zwrotu. Inaczej mówiąc, jeżeli termin naszej imprezy, spełniający powyższe kryteria, wypada na czas zakazu wynikający z Rozporządzeń to przedsiębiorca nie tylko nie może żądać od nas dopłaty, ale także powinien z zasady zwrócić nam pieniądze, które do tej pory wpłaciliśmy (zadatek, zaliczkę, ratę).
Wyjątkiem jest sytuacja, w której impreza miała odbyć się 14 marca bądź kilka dni później i przedsiębiorca jest w stanie wykazać, że nasze pieniądze już wydał, np. na produkty niezbędne do wykonania zamówionych dań czy inne koszty, które związane są bezpośrednio z naszą imprezą. Ważne jest, iż przedsiębiorca nie może tu powoływać się na inne „stałe” koszty niezależne od naszej imprezy (np. rachunki za media, pensje pracowników stałych itp.). Wynika to z faktu, że przedsiębiorca obowiązany jest do zwrotu według przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu, zaś te stanowią, że: „obowiązek wydania korzyści lub zwrotu jej wartości wygasa, jeżeli ten, kto korzyść uzyskał, zużył ją lub utracił w taki sposób, że nie jest już wzbogacony, chyba że wyzbywając się korzyści lub zużywając ją powinien był liczyć się z obowiązkiem zwrotu.” (art. 495 § 1 kodeksu cywilnego w związku z art. 409 kodeksu cywilnego).
Co ważne, w omawianym powyżej okresie nie musimy specjalnie odstępować od umowy, ponieważ ona zgodnie z Rozporządzeniem po prostu nie może zostać zrealizowana. Już w pierwszym piśmie po dacie imprezy możemy wezwać do zwrotu pieniędzy zgodnie z art. 495 § 1 kc.
Wynajem sali i cateringu oddzielnie – zakaz organizowania imprez.
W sytuacji, gdy wynajmujemy salę a oddzielnie zamawiamy catering zastosowanie znajdzie inny zakaz z Rozporządzenia Rady Ministrów:
„Do odwołania zakazuje się: innych niż określone w pkt 1 zgromadzeń organizowanych w ramach działalności kościołów i innych związków wyznaniowych oraz imprez, spotkań i zebrań niezależnie od ich rodzaju, z wyłączeniem spotkań danej osoby z jej osobami najbliższymi w rozumieniu art. 115 § 11 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny lub z osobami najbliższymi osobie, z którą pozostaje we wspólnym pożyciu”.
Gwoli wyjaśnienia, w rozumieniu w/w przepisów, osobą najbliższą jest małżonek, wstępny (rodzice, dziadkowie itd.), zstępny (dzieci, wnuki itd.), rodzeństwo, powinowaty (krewny małżonka) w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu (np. konkubent, konkubina).
Jest to przepis, który stosuje się od 1 kwietnia do odwołania. Wobec tego może być pomocny jeśli przedsiębiorca wynajmujący salę nie serwował posiłków a np. zamawiany niezależnie był catering. Jednakże w takiej sytuacji dużo zależeć będzie od konstrukcji umów i polecamy skontaktować się w celu ich analizy np. z właściwym rzecznikiem konsumentów.
Ważny jest również czas.
Kwestie, omówione powyżej zostały uregulowane m.in. w szeregu następujących po sobie rozporządzeń, jednakże, co z punktu widzenia konsumenta najważniejsze, w omawianym zakresie konkretne rozwiązania są praktycznie tożsame od 14 marca. Wtedy to ogłoszono Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 13 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego.
Na dzień publikacji tego artykułu obowiązującym aktem prawnym w tym zakresie jest Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 kwietnia 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii.
Podstawa prawna:
art. 409, 495 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.).
§ 8. ust. 1. pkt 1 lit. a i z § 14 ust. 1. pkt. 2) Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 kwietnia 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. U. z 2020 r. poz. 697).
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 13 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego (Dz.U. z 2020 r. poz. 433 z późn. zm.)
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 20 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii (Dz.U. z 2020 r. poz. 491 z późn. zm.)
Autor tekstu: Adam Rusiłowicz
———————
Porady prawne są dostępne bezpłatnie dla konsumentów w ramach naszej Infolinii Konsumenckiej 801 440 220 / 22 290 89 16, od poniedziałku do piątku w godzinach od 8.00 do 18.00. Obowiązują opłaty za połączenia wg taryfy operatora.
